συντροφοναύτης

ο, Ν

(κατά την περίοδο τής τουρκοκρατίας) ναύτης χωρίς μισθό, ο οποίος όμως είχε μερίδιο στα καθαρά κέρδη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σύντροφος + ναύτης. Η λ., στον λόγιο τ. τού πληθ. συντροφοναῦται, μαρτυρείται από το 1895 στην εφημερίδα Ακρόπολις].